Τετάρτη 31 Δεκεμβρίου 2014

Τότε και τώρα Νο.8

Λίγες ώρες πριν το τέλος του έτους 2014 μνήμες ανασύρονται από τις σκέψεις μας για την χρονιά που φεύγει αλλά και συλλογισμοί και στόχοι για αυτήν που σε λίγο καταφθάνει. Και όλα αυτά σε πνεύμα χαλαρότητας και εν μέσω της γιορτινής ατμόσφαιρας των ημερών. Αυτά τα χαρακτηριστικά των ημερών αποτέλεσαν το έναυσμα για ένα ακόμα Τότε και τώρα, στην τελευταία ανάρτηση της χρονιάς, με είκονες από το παρελθόν, με σκέψεις για το παρόν και την επόμενη μέρα και με χαλαρωτική διάθεση.
Σαλεπιτζής της Πόλης στα χρόνια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ποζάρει χαμογελώντας στον φωτογραφικό φακό
Ο σαλεπιτζής των ημερών μας με στέκι το Κάρακιόι κατσουφιασμένος και κακοδιάθετος

Κυριακή 21 Δεκεμβρίου 2014

Στην Παναγιά των Ουρανών

Στην Πόλη υπάρχουν πάρα πολλές συνοικίες που δεν έχουν επηρεαστεί από την τουριστική αλλοίωση και την, σαν πυροτέχνημα, φαντασμαγορική ανάπτυξη των καιρών μας. Αρκετά συχνά τέτοιες γειτονιές αναζητούν οι επισκέπτες και οι λάτρεις της Πόλης. Με διάθεση να βρεθούν στα χνάρια του ένδοξου παρελθόντος της Ρωμηοσύνης, παρατηρώντας τις μαρτύριες των εναπομείναντων κτισμάτων και εκκλησιών. Βέβαια η επιθυμία δεν μετατρέπεται πάντα σε πράξη και αυτό μου έδωσε το έναυσμα για μια ακόμη παρουσίαση ενός ναού που σπανίως οι πιστοί επισκέπτονται. Τούτη την φορά βρέθηκα στην συνοικία του Σαλματομβρουκίου για να επισκεφθώ και να προσκυνήσω στην Παναγιά των Ουρανών.
Η ανατολική πρόσοψη του ναού της Παναγιάς των Ουρανών

Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου 2014

Βυζαντινό καλλιτέχνημα εν μέσω παρακμής

Η πολυπλοκότητα και η ποικιλία της Πόλης και των εικόνων της δεν προσφέρει μόνο θετικά συναισθήματα αλλά παράλληλα στιγμές προβληματισμού και λύπης. Ενιότε παρουσιάζονται ταυτόχρονα όλα μαζί και την χαρά διαδέχεται το οδυνηρό ξάφνιασμα, η ντροπή, η απογοήτευση, που όμως πάντα αφήνει άσβηστη την αίσθηση της ελπίδας για κάτι καλύτερο. Και μέσα σε όλα αυτά υπάρχουν ακόμα στιγμές έντονου θαυμασμού και συναισθήματα δέους για να ακολουθήσουν και πάλι σκέψεις που φτάνουν σε κοσμοθεωρητικά επίπεδα. 
Αυτά συνόδευσαν μια ακόμη περιήγησή μου, τούτη την φορά στα βάθη της συνοικίας του Βεφά. Σκοπός μου όχι μόνο μία ακόμη επίσκεψη στον ναό του Αγίου Θεοδώρου του Τήρωνος αλλά και η παρατήρηση της κατάστασης στην ευρύτερη περιοχή. Εκεί που οι περαστικοί και οι τουρίστες σπανίζουν. Εκεί που μάλλον κανείς δεν θέλει να στρέψει το βλέμμα του. Εκεί που τίποτα δεν συμβαδίζει με την εικόνα της προόδου και του πλούτου της Τουρκίας, της Πόλης όπως παρουσιάζεται μέσω των τηλεοπτικών σειρών αλλά και του επιφανειακού υλισμού που έχουμε λανθασμένα και σε πολύ μεγάλο βαθμό ασπαστεί.
Βεφά λοιπόν...με στόχο ένα βυζαντινό καλλιτέχνημα εν μέσω ανθρωπιστική κρίσης και παρακμής. 
Ο τρούλος του Αγίου Θεοδώρου στην κορυφή του νοητού Σταυρού που διαγράφουν τα κλίτη του ναού