Σάββατο 26 Ιουλίου 2014

Ο κεραμιδόγατος της Πόλης

Η Πόλη ήταν ανέκαθεν ένας τόπος γεμάτος αντιθέσεις. Αυτή η εικόνα μεταφέρεται ως τις μέρες μας και στην πόλη των φαντασμαγορικών εμπορικών κέντρων, των πολυτελών λεωφόρων και των μεγαλοπρεπών κτιρίων υπάρχουν ακόμη σκοτεινά και μισοκρυμμένα μονοπάτια που συνήθως οι άνθρωποι προσπερνούν ανυποψίαστοι. Προτιμώ να τους αφήνω να χρησιμοποιούν τα δικά τους σοκάκια και εγώ με την σειρά μου να απολαμβάνω τις δικές μου διαδρομές παρέα με τις ψιψίνες μου. 
Η δική μου φυλή άλλωστε έχει βρεθεί εδώ πριν ακόμα η Πόλη γίνει το κέντρο του κόσμου. Από τότε ως τώρα και μέσα από την συλλογική μας μνήμη αντιλαμβάνομαι πως ίσως μερικοί μας αντιπαθούν, κάμποσοι ανυποψίαστοι μας αγνοούν, άλλοι ανέχονται την παρουσία μας μα τελικά οι περισσότεροι μας αγαπούν, κατανοούν την σύνδεση μας με τούτο τον τόπο και κρυφοθαυμάζουν την ιδιαιτερότητά μας.
Επιτρέψτε μου όμως να συστηθώ.....είμαι ένας κεραμιδόγατος που δεν αγαπώ το τεμπελιό, τις ξάπλες, τους γατοκαυγάδες και την αναμονή στα κεμπαπτζίδικα για τυχόν λιχουδιές. Αυτό που περισσότερο λατρεύω είναι οι περιπλανήσεις και οι ατελείωτες εξερευνήσεις στην απέραντη Πόλη. Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια όλοι έχουν βαλθεί να μετατρέψουν την Πόλη σε κάτι διαφορετικό. Έτσι και ο ζωτικός μου χώρος...τα κεραμίδια...έχουν αντικατασταθεί από πανύψηλα ορθογώνια κτίρια που προσωπικά δεν με γοητεύουν καθόλου. Ευτυχώς όμως υπάρχουν ακόμα μέρη αρκετά φιλόξενα και ιδιαίτερα για να ξεφύγω από την βαβούρα, να θαυμάσω μικρές και μεγάλες ομορφιές αλλά και να έρθω σε επαφή με ιδιαιτερότητες του παρελθόντος.
Προσπερνώντας βιαστικά τους ανθρώπους, εισέρχομαι στην πύλη που άλλοτε περνούσαν τα άλογα του βυζαντινού ιππικού για να σταβλιστούν. Σήμερα εδώ σταθμεύουν αθροιστικά περισσότεροι ίπποι από οτι στο παρελθόν αφού ο χώρος είναι γεμάτος αυτοκίνητα.
Η πύλη που οδηγούσε στον χώρο που βρίσκονταν η ιππική δύναμη της Βασιλεύουσας
Μερικές ματιές προς τα πάνω. Κτίσματα με παρουσία χιλιετιών

Σάββατο 12 Ιουλίου 2014

Συνέντευξη με τον εκδότη της Απογευματινής

Εδώ και κάμποσο καιρό υπήρχε η σκέψη για δημιουργία μίας νέας κατηγορίας αναρτήσεων που θα περιλαμβάνει συνεντεύξεις με ανθρώπους που έχουν άμεση σχέση με την Πόλη, την Ρωμηοσύνη και στα λόγια τους υπάρχει πάντα κάτι σημαντικό που αξίζει να ακουστεί. Αυτή η στιγμή πλέον έφθασε και σήμερα έχω την χαρά να φιλοξενώ την συνέντευξη που μου παραχώρησε ο Μιχάλης Βασιλειάδης, εκδότης της εφημερίδας "Απογευματινής". Η ημέρα δημοσίευσης δεν επιλέχθηκε τυχαία αλλά με κριτήριο την επέτειο της εφημερίδας αφού σήμερα η "Απογευματινή" έφτασε τα 90 έτη κυκλοφορίας!
Κατευθυνόμενος προς την στοά Συρίας για να συναντήσω τον κύριο Βασιλειάδη, προσπαθούσα να ταξινομήσω τις σκέψεις και τις σημειώσεις μου. Είχα τόσα πολλά να συζητήσω μαζί του αφού εκτός της φιλίας και της καλής μας σχέσης, η ιστορία της Απογευματινής, από τις 12 Ιουλίου 1925 ως σήμερα, είναι γεμάτη αίγλη, επιτυχίες, μεταβολές, συρρίκνωση και ελπίδες.
Η είσοδος της στοάς Συρίας

Παρασκευή 4 Ιουλίου 2014

Μια διαφορετική βαρκάδα

Όσο το καλοκαίρι κάνει όλο και περισσότερο αισθητή την παρουσία του, τόσο απολαυστικότερη γίνεται η χρήση των πλωτών μέσων της Πόλης. Άλλοτε απλά για να μεταβώ από την μια ήπειρο στην άλλη, άλλοτε για να φτάσω σχεδόν ως τις ακτές της Μαύρης Θάλασσας και άλλοτε απλά για να απολαύσω μια βοσπορινή βαρκάδα. Εξάλλου αυτές οι διαδρομές προσφέρουν πάντα υπέροχο θέαμα για κάθε προτίμηση και ενδιαφέρον. Υπάρχει όμως και μια διαφορετική βαρκάδα που συνηθίζω να απολαμβάνω τους καλοκαιρινούς μήνες, που αν και λιγότερο προβεβλημένη δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από εκείνες του Βοσπόρου αφού η ιδιαιτερότητα του περάσματος ανάμεσα στις 2 ηπείρους, με τα προάστια, τα παλάτια, τα κάστρα και τα "γιαλιά" που στολίζουν τα παράλια, αντικαθιστούνται από μια πάρα πολύ μεγάλη ποικιλία ενδόξων και ιστορικών κτισμάτων.
Αναφέρομαι στην βαρκάδα του Κεράτιου κόλπου και κάθε φορά που επιλέγω την διαδρομή από το Karaköy ως το Eyüp, ανταμοίβομαι από την ομορφιά και την παρουσία τόσων πολλών αξιοθεάτων. Τα περισσότερα δηλώνουν επιβλητικά την παρουσία τους και άλλα, περισσότερο κρυμμένα στην απέραντη πόλη, απαιτούν μια πιο παρατηρητική ματιά.
Μια τόσο απολαυστική μα ταυτόχρονα διαφορετική βαρκάδα δεν αφήνει κανέναν ασυγκίνητο και μου δόθηκε η ευκαιρία να περιεργαστώ τις ιδιαιτερότητες της Πόλης με άλλη οπτική προσέγγιση από εκείνη που έχω ήδη φωτογραφίσει και περιγράψει σε προηγούμενες αναρτήσεις, τις οποίες μπορείτε να ξαναθυμηθείτε πατώντας τις διαφορετικά χρωματισμένες λέξεις του κειμένου.
Ο πύργος του Γαλατά ενώ πίσω από το παραλιακό τζαμί διακρίνονται αμυδρά οι τρούλοι από το Μπεζεστένι του Πορθητή





Οι τρούλοι αποτελούν την κλασσικότερη φιγούρα στην σιλουέτα της Πόλης. Εδώ το Yeni Camii και στο βάθος το μέγιστο αρχιτεκτονικό επίτευγμα, η Αγία Σοφία