Κυριακή 18 Μαΐου 2014

Στον Άγιο Νικόλαο Τζιβαλίου

Τον πρώτο καιρό που βρέθηκα στην Πόλη και άρχισα να επισκέπτομαι τις εκκλησίες και τα Αγιάσματά της, υπήρχαν συχνά στιγμές "ατυχίας" αφού δεν κατάφερνα, για αρκετούς λόγους, να βρεθώ στο εσωτερικό τους για προσκύνημα. Η Πόλη όμως πλέον με έχει βάλει στην αγκαλιά της και καταφέρνω να επισκέπτομαι ναούς που δεν τυχαίνει να έχουν ανοιχτές τις πόρτες τους πολύ συχνά. Απ'την συνοικία Cibali έχω ίσως περάσει εκατοντάδες φορές μα τούτη την φορά είχε φτάσει η στιγμή για μια στάση στον ναό του Αγίου Νικολάου Τζιβαλίου.
Η είσοδος του ναού. Εμφανές πόσο βαθιά βρίσκονται τα καθίσματα του προαύλιου χώρου. Δίπλα το Αγίασμα του Αγίου Χαραλάμπους (διάβασε και εδώ) και το κτίσμα με την χαρακτηριστική φαναριώτικη αρχιτεκτονική
Η εκκλησία βρίσκεται σε κεντρικό σημείο, δίπλα από στάση λεωφορείων μα παρ'όλα αυτά τίποτα δεν προιδεάζει για την κατάσταση στο εσωτερικό. Από τα πρώτα κιόλας βήματα στα σκαλοπάτια της εισόδου αντιλαμβάνεται κανείς την ιδιαιτερότητα αλλά και την διαφορά του χώρου από την παρακείμενη, πολύβουη λεωφόρο. Ο ναός έχει κατασκευαστεί πολύ πριν τον παραλιακό δρόμο του Κεράτιου και γι'αυτό βρίσκεται σχεδόν ενάμιση μέτρο κάτω από την επιφάνεια της ασφάλτου. Κατεβαίνοντας τα σκαλοπάτια, έκλεισα την σιδερένια είσοδο πίσω μου και η απόλυτη ησυχία σε συνδυασμό με τον άπλετο πρασινωπό φωτισμό, μου δημιούργησε συναισθήματα ψυχικής ανάτασης.
Ο χώρος που συνδέει τον ναό του Αγίου Νικολάου με το Αγίασμα και το παρεκκλήσι του Αγίου Χαραλάμπους. Ο ιδιαίτερος φωτισμός δημιουργεί αμέσως εντελώς διαφορετική ατμόσφαιρα και συναισθήματα γαλήνης έρχονται στην επιφάνεια
Η συνοικία του Τζιβαλίου ονομάζονταν κάποτε Αγιάς, λόγω της ομώνυμης μικρής πύλης που υπήρχε εκεί αλλά και λόγω του ναού της Αγίας Θεοδοσίας που ήταν η μεγαλύτερη και πιο φημισμένη εκκλησία της περιοχής. Ο ναός του Αγίου Νικολάου πιθανόν να υπήρχε και πριν από την Άλωση όπως και πλήθος άλλων εκκλησιών που καταστράφηκαν με την πτώση της Βασιλεύουσας. Όταν έγινε η μετατροπή του ναού της Αγίας Θεοδοσίας σε τέμενος, ο Άγιος Νικόλαος απέμεινε ο μοναδικός ναός της ενορίας.
Η περικαλλής είσοδος του ναού...
..και το εξαιρετικής ομορφιάς εσωτερικό του μαρτυράνε την κατάσταση της κοινότητας τους προηγούμενους αιώνες
Ο Άγιος Νικόλαος
Το Cibali είναι ουσιαστικά τμήμα της ευρύτερης περιοχής του Φαναρίου και παλαιότερα ήταν αρκετά εύρωστη συνοικία που απέκτησε ακόμα μεγαλύτερη σημασία με την εγκατάσταση του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο Φανάρι το έτος 1603. Σε αυτό ήρθε να προστεθεί και η κατοίκησή του από σημαντικές οικογένειες Φαναριωτών για να φτάσουμε στον 18ο "χρυσό" αιώνα της κοινότητας. Από τότε ως τώρα, το μόνο στοιχείο που παρέμεινε ίδιο είναι οτι ο Άγιος Νικόλαος παρέμεινε στο ίδιο σημείο όπου αρχικά είχε χτιστεί.
Το μεγαλοπρεπές τέμπλο του ναού
Η στέγη του ναού με τον Παντοκράτορα στο μέσον της
Ο άμβωνας σμίγει αρμονικά με τον κίονα. Σταυροί διακοσμούν τα κλίτη του ναού
Η ακμή και παρακμή του Τζιβαλίου και κατά συνέπεια η κατάσταση του ναού φανερώνονται μέσα από τις αρκετές καταστροφές και επισκευές του. Την καταστροφή από την πυρκαγιά του 1716, ακολούθησαν οι μεγάλης έκτασης επιδιορθώσεις ως το 1724. Το 1837 ο ναός ξαναχτίστηκε αφού η ακμή της συνοικίας είχε φτάσει στο αποκορύφωμά της. Από εκείνη την περίοδο ως και την τελευταίες μεγάλες επισκευές του 1906 το μέλλον έμοιαζε λαμπρό. Στις μέρες μας δυστυχώς η εκκλησία δεν διαθέτει ενορίτες και αυτός είναι ο λόγος που δεν συναντά κανείς πολύ συχνά την ευκαιρία να επισκεφτεί τον ναό.
Το βόρειο κλίτος του ναού. Οι πολλές λεπτομέριες τραβούν την ματιά και ξυπνούν μνήμες από την αίγλη του παρελθόντος
Ο ξυλόγλυπτος επισκοπικός θρόνος
Θέλοντας να δώ περισσότερα, βρέθηκα στον εξωτερικό χώρο της εκκλησίας και τον περιεργάστηκα, ώσπου στάθηκα έξω από την είσοδο του παρεκκλησίου του Αγίου Χαραλάμπους με τα μεταλλικά θυρόφυλλα και το χάλκινο δοχείο από την εποχή που εδώ υπήρχαν ενορίτες και τακτικοί δωρητές.
Η είσοδος του παρεκκλησίου και δίπλα το χάλκινο δοχείο οπου βάζουν τον Μεγάλο Αγιασμό των Φωτών...
...και που κατασκευάστηκε το έτος 1901
Ο χώρος του Αγιάσματος για αρκετό καιρό δεν ήταν σε αρκετά καλή κατάσταση εξαιτίας και των φθορών που προξενεί η γειτονική αποθήκη. Πλέον όμως έχουν και εδώ, όπως σε τόσους ακόμα ναούς, ξεκινήσει επισκευές και σύντομα ο χώρος του Αγιάσματος θα βρίσκεται στην κατάσταση που του αρμόζει.
Ο χώρος του Αγιάσματος με πολλά διαμερίσματα και εναλλαγή φωτισμού που προκαλεί δέος. Νέες επισκευές συντελούνται
Μια πραγματκά πανέμορφη Εικόνα που με "αγγίξε" βαθιά
Ο ναός του Αγίου Νικολάου εντυπωσιάζει απ'άκρη σ'άκρη και ένοιωσα για ακόμη μια φορά ευτυχής, τυχερός και τιμημένος που βρέθηκα εδώ. Αφού προσευχήθηκα και παρατήρησα όσα περισσότερα μπορούσα, η ματιά μου έπεσε στο καράβι που κοσμεί την είσοδο του ναού. Μπορεί να παραπέμπει στο θαύμα του Αγίου Νικολάου αλλά στην δική μου σκέψη το φωτεινό καράβι παρουσιάστηκε και ως Πίστη που σώζει και γαληνεύει τις "τρικυμίες" της ζωής.
Η Πίστη ως σωτήριο καράβι

18 σχόλια:

  1. Χρήστος Ι. Δρούγκας - Ναύπλιο18 Μαΐου, 2014 23:45

    Θοδωρή , καλησπέρα
    Θα μου επιτρέψεις να προσθέσω δύο στοιχεία, συμπληρωματικά της πολύ
    κατατοπιστικής ανάρτησής σου.
    Ο Ναός του Αγ.Νικολάου είνα του 16ου αιώνα με σημαντική και πλούσια
    φιλανθρωπική δράση κατά την εποχή, όπου το ποίμνιο αποτελείτο από
    ανθρώπους της θάλασσας " γριπαντζήδες " και " κιουρεκτζήδες ", καθώς
    αναφέρεται σε κείμενο του 1538.
    Η ανακαίνησις του συγκροτήματος του Ναού έγινε από μία οικογένεια
    θαλασσινών. Έγινε, λοιπόν, εις μνήμην Νικολάου Βαρδινογιάννη [1931-1973]
    από τα τέκνα αυτού Ιωάννα και Πύρρο με την αμέτρητην συμπαράστασιν
    της μητέρας των Μανουέλας.
    Σ΄ ευχαριστώ.
    Χ ρ ή σ τ ο ς

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Χρήστο μου και σε ευχαριστώ για το σχόλιο. Καλοδεχούμενες όλες οι πληροφορίες που θα ενισχύσουν τις γνώσεις γύρω από τον Άγιο Νικόλαο.
      Να είσαι καλά και καλό σου βράδυ.
      Θα τα πούμε και πάλι σύντομα.
      Πολλούς χαιρετισμούς

      Διαγραφή
  2. Καλημέρα, Θοδωρή!
    Διαβάζοντας τη νέα σου ανάρτηση έψαχνα να βρω τις σωστές λέξεις που μπορούν να περιγράψουν τα συναισθήματά μου... και δεν βρίσκω... Θες η τοποθεσία του ναού (κάτω από την επιφάνεια της γης!), η ιστορία που τον περιβάλλει, τα χρώματα, η αρχιτεκτονική του, οι εικόνες, η παλαιότητά του; Δέος και ευλάβεια θα μπορούσαν να είναι κάποιες λέξεις.
    Δεν θυμάμαι να έχω περάσει απέξω, εκτός κι αν το μυαλό μου ταξίδευε... Τι να πω;
    Είσαι τυχερός που έχεις τη δυνατότητα να βλέπεις τέτοιους θησαυρούς από κοντά. Αλλά και εμείς είμαστε τυχεροί που υπάρχουν τα Χαμπέρια και κάτι ξεκλέβουμε κι εμείς από το μεγαλείο της Πόλης.
    Μακραίνει ακόμα περισσότερο η λίστα μου με τα "θαύματα" που έχω ακόμη να δω εκεί. Αλλά είμαι σίγουρη ότι η δική σου η λίστα είναι πολύ μεγαλύτερη!!!
    Να είσαι πάντα καλά, ευχαριστώ πάρα πολύ για αυτή τη νέα ανάρτηση!
    Τα λέμε στο επόμενο!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Μαράκι.
      Όπως ήδη σου έχω εκμυστηρευτεί και σε εμένα υπάρχουν φορές που δεν βρίσκω λόγια για όλα όσα θέλω να γράψω, επομένως δεν είσαι η μόνη.
      Από τον Άγιο Νικόλαο έχεις σίγουρα περάσει από έξω πολλές φορές, μερικές από αυτές και μαζί μου.
      Σίγουρα το μυαλό σου ταξίδευε (πως να μην είναι μαγεμένο από την περιπλάνηση στην Πόλη) αφού ήδη είχαμε επισκεφτεί σπουδαία πράγματα που σε είχαν καθηλώσει. Την επόμενη φορά (που σίγουρα) θα ξαναπεράσουμε από εκεί, θα σου εφιστήσω την προσοχή.

      Το ότι μακραίνει η λίστα σου μάλλον θετικό είναι αφού πλέον έχεις καταλάβει για τα καλά το ανεξάντλητο μεγαλείο της Πόλης.

      Να είσαι καλά και πολλούς χαιρετισμούς στο Περιστέρι.
      Φιλια

      Διαγραφή
  3. Θοδωρή πολύ καλημέρα, όπως και σε όλους τους συνταξιδιώτες σου.Να μου επιτρέψεις να προσθέσω και εγώ μερικές πληροφορίες.Κατ΄ αρχάς η συνοικία πήρε το όνομά της, απο κάποιο δερβίση απο την Προύσα που συμετείχε στην Αλωση της Πόλης ονόματι Cub Ali.Ενώ τα πρώτα χρόνια μετά την Αλωση κατοικούνταν απο λαικά στρώματα, μετά τον 16ο αιώνα εγαθίστανται εύποροι Ρωμιοί ,έμποροι, κουγιουμτζήδες,τραπεζίτες ,οι οποίοι κτίζουν τα σπίτια τους στην παραλιακή ζώνη ανάμεσα στο τείχος και στη θάλασσα.Ανάμεσα σε αυτούς ξεχωριστή θέση κατείχε ο Γεώργιος Ζαρίφης, μεγάλος τραπεζίτης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας αλλά και σημαντικός ευεργέτης.Το σημαντικότερο ευεργετικό του έργο είναι το επιβλητικό κτήριο της Μεγάλης Του Γένους Σχολής στο Φανάρι.[Θοδωρή, ίσως κάποτε διαβάσουμε κάποιο κείμενό σου για τους πολλούς ευεργέτες της Ρωμαίικης κοινότητας της Πόλης.]Δυστυχώς η περιοχή μετά το 1923 παρήκμασε, γέμισε ξυλουργεία και ξυλαποθήκες[μερικά υπάρχουν ακόμη και σήμερα] οι δε πολυτελείς κατοικίες των Ρωμιών κατεδαφίστηκαν μετά το 1980 κατά την αμφιβόλου ποιότητας ανάπλαση της παραλιακής ζώνης του Κερατίου. Ευχαριστώ για την φιλοξενεία.Τάσος.Θεσσαλονίκη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Τάσο μου και ευχαρίστως διαβάζονται οι πρσθέσεις σου. Ο σχολιασμός εξάλλου ανήκει σε εσάς και είναι ζητούμενο η συμμετοχή.
      Για το θέμα που πρότεινες έχω να πώ οτι έχω σκεφτεί αρκετά για δημιουργία τέτοιων αναρτήσεων. Αυτά όμως αρκετά αργότερα αφού το συγκεκριμένο καιρό ο ελεύθερος μου χρόνος είναι κάτι παραπάνω από ελάχιστος και δεν υπάρχει καθόλου περιθώριο για μελέτη και έρευνα. Εξάλλου τα ΧΑΜΠΕΡΙΑ σκοπεύουν να συνεχίσουν για πολύ ακόμα.
      Ξυλαποθήκες υπάρχουν ακόμα αρκετές εκεί τριγύρω και τις έχω παρατηρήσει αρκετά. Είναι πολύ ενδιαφέρον να βρεθεί κανείς εκεί μέσα αφού τα κτίρια που στεγάζονται είναι τόσο παλιά και σίγουρα γεμάτα κρυμμένους "θυσαυρούς".

      Πολλούς Πολίτικους χαιρετισμούς
      Θοδωρής

      Διαγραφή
  4. Κωνσταντίνος Κόττης19 Μαΐου, 2014 19:17

    Ο Ναός είναι παλαιότατος, ούτως ή άλλως είναι προ του 1538 και τουλάχιστον τμήματά του όπως βλέπω εγώ στις φωτογραφίες, δείχνουν να έχουν βυζαντινή τοιχοδομία, όχι παλαιότερη του 14ου αιώνος όπως βλέπω. Βέβαια όπως και στη Θεσσαλονίκη μέχρι και τον πρώιμο 16ο αιώνα, μπορούν να παρατηρηθούν επιβιώσεις της παλαιάς αρχιτεκτονικής δομής, πράγμα που κυρίως βλέπουμε σε πρώιμα ισλαμικά τεμένη ή δημόσια κτίρια της Μακεδονίας. Η περιοχή του Αγια καπού, είναι ως φαίνεται η "Δεξιοκράτους" κατα την Βυζαντινή περίοδο. Κάθε διαφορετική γνώμη ευπρόσδεκτη.
    Υ.Γ.: Χριστός Ανέστη απο μια Ελλάδα βέβαια που εχθές έχασε μια σημαντική μορφή, τον Άρχοντα Πρωτοψάλτη της Μ.Χ.Ε. κ. Λυκούργο Αγγελόπουλο. Ας είναι αιωνία του η μνήμη, κύριος οίδε !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κωνσταντίνος Κόττης19 Μαΐου, 2014 19:43

      Υπάρχουν αναφορές από σουλτανικά έγγραφα που μαρτυρούν την ύπαρξη Ναού στη θέση αυτή. Το αργότερο μεταξύ 1481 και 1512 έχουμε ανάδειξη του Ναού σε ενοριακό. Υπόψιν πως το 1512 μετετράπη σε τέμενος η Αγία Θεοδοσία, αν και πολύ πιο πριν είχε αλλάξει χρήση σε αποθήκη του Οθωμανικού Στόλου. Το 1716 υπάρχει καταστροφή από φωτιά και ανακαίνιση - ανοικοδόμηση το 1720 και μάλλον σημαντικές ζημιές κατα τις σφαγές του 1821 από το Σώμα των Γενιτσάρων. Υποθέτω πως στην ανακαίνιση του 1720 ενσωματώθηκαν κάποια σωζόμενα τμήματα του Ναού της αρχικής φάσης που πάντως δεν πρέπει να είναι νεότερα του 15ου αιώνος.

      Διαγραφή
    2. Καλησπέρα Κωνσταντίνε.
      Συνεχίζονται οι πληροφορίες γύρω από την ιστορική συνοικία και ναό και με ευχαριστεί πάρα πολύ αυτό γιατί δείχνει ποιότητα, επίπεδο γνώσεων αλλά και την ουσία των ΧΑΜΠΕΡΙΩΝ και των μπλόγκ γενικότερα, η οποία είναι η ανταλλαγή απόψεων, η συζήτηση και η επικοινωνία μεταξύ μας.

      Επίσης χαίρομαι γιατί φαίνεται οτι το υλικό που επιλέγω να φωτογραφίσω βοηθά αρκετά στην παρουσίαση, την κατανόηση αλλά και την παρατήρηση αν κρίνω από το σχόλιο σου.

      Να έχεις μια καλή εβδομάδα και να περνάς καλά.
      Πολλούς χαιρετισμούς,
      Θοδωρής

      Διαγραφή
  5. Καλησπέρα Θοδωρή.
    Σαν τι να γράψω πάλι, όταν πρόκειται για την αγαπημένη μου κατηγορία αναρτήσεων;
    Και όταν πρόκειται, για έναν από τους πιο καλά κρυμμένους θησαυρούς της Πόλης; Κρυμμένους σε εμάς τους αδαείς εννοώ.
    Τα συναισθήματα δε θα είναι δέος και ευλάβεια, όπως πρόλαβε και έγραψε παραπάνω η φιλενάδα μου; Τουλάχιστον!

    Από ότι είδα στο χάρτη έχω περάσει και εγώ από δίπλα του, μερικές φορές, δυστυχώς όχι μαζί σου και δεν είχα ιδέα για το τι κρυβόταν ακριβώς σε απόσταση αναπνοής.
    Και να τον βάλω στη λίστα μου, από ότι κατάλαβα, δεν έχω πιθανότητες να τον βρω ανοικτό. Εκτός... εκτός και σε βάλω... μέσον! Αφού μας ξεσηκώνεις δεν πρέπει να υποστείς και τις συνέπειες;

    Φιλιά και πολλές ευχαριστίες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Ελένη μου και καλή εβδομάδα.
      Εύχομαι την επόμενη φορά που θα βρεθείς στην Πόλη, η λίστα σου να περιλαμβάνει και την επίσκεψη στον Άγιο Νικόλαο. Εγώ κατάφερα να τον επισκεφτώ με υπομονή και πίστη.
      Είναι επίσης γεγονός οτι σε αρκετές εκκλησίες της Πόλης δεν τελούνται συχνά Θείες Λειτουργίες. Πόσο συχνά να ανοίγει τις πόρτες τις μία εκκλησία όταν δεν την επισκέπτεται κανείς. Νομίζω αυτό οφείλεται κυρίως στις απουσία ενοριτών. Μου έχει συμβεί πάρα πολλές φορές να είμαι ο μοναδικός προσκυνητής, μαζί με τον ιερέα και συνήθως κάποιον που αναγκαστικά αναλαμβάνει χρέη ψάλτη, όπως π.χ. έναν πραγματικά πολύ συμπαθή νεαρό, που μάλλον είναι ακόμα μαθητής σε κάποιο από τα ρωμείκα σχολεία

      Επίσης να προσθέσω, δίχως να είμαι απολύτος σίγουρος, οτι εκτός από την απουσία ενοριτών, υπάρχει έλλειψη σε ιερείς (συγκριτικά με τις εκκλησίες που υπάρχουν στην Πόλη) αλλά και ανθρώπων που γνωρίζουν να ψάλλουν.

      Θα κάνω μια παρένθεση για να σου διηγηθώ ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα.
      Στις 7 Μαρτίου που μας πέρασε θέλησα να επισκεφτώ έναν ναό με την ευκαιρία και των Πρώτων Χαιρετισμών. Φτάνοντας στον ναό, έσπρωξα την εξωτερική αυλόπορτα και εισήλθα στο εσωτερικό. Δεν είδα πουθενά φωτισμό και μου έκανε εντύπωση καθώς επιθυμούσα πάρα πολύ καιρό να επισκεφτώ την συγκεκριμένη εκκλησία και υπέθεσα οτι και άλλοι θα είχαν θελήσει το ίδιο. Κατευθύνθηκα προς τον ναό και παρατήρησα μερικά αναμμένα κεριά.
      Εκεί βρισκόνταν μόνον ο ιερέας και από την ματιά του κατάλαβα οτι η επίσκεψή μου τον εξέπληξε πολύ. Δεν υπήρχε ούτε ψάλτης παρά μόνον εγώ και εκείνος.
      Ο ιερέας είχε απλά ανάψει 2-3 κεριά για να βλέπει και τα έκανε όλα μόνος του. Έψελνε από το ψαλτήρι, έμπαινε στο Ιερό, λιβάνιζε, προσκυνούσε, ψαναέψελνε.
      Μετά το τέλος των Χαιρετισμών με πλησίασε με ένα χαμόγελο και τρομερή διάθεση φιλοξενίας επιβεβαιώνοντας τις σκέψεις μου οτι πρώτα απ'όλα πρέπει εμείς να στηρίξουμε αυτούς τους ναούς περισσότερο, ακόμα και με μια επίσκεψη για προσκύνημα.
      Πάντως πρέπει να παραδεχτώ οτι εκείνο το απόγευμα έζησα μια από τις πιο ιδιαίτερες στιγμές σε εκκλησία. Μοναδικός προσκυνητής, υπό το φώς των 3 κεριών, με τον ιερέα να εκτελεί τα πάντα και έξω ο κόσμος να γλεντά και να κάνει τις βόλτες του ανυποψίαστος. Τέτοια ατμόσφαιρα δεν έχω ξανασυναντήσει.

      Τα έγραψα κάπως περιληπτικά για να μην βγεί το σχόλιο ατελείωτο και να μην κουράσω.

      Να είσαι και να περνάς καλά και πάρα πολλούς χαιρετισμούς στον Πόρο.
      Θοδωρής

      Διαγραφή
    2. Καταπληκτική ιστορία και περιγραφή.
      Χαίρομαι που τη μοιράστηκες μαζί μας.
      Έχει δίκιο η Μαρία, σε σχόλιο προηγούμενης ανάρτησης, ότι σ' ένα από τα επόμενα ταξίδια πρέπει να έρθουμε για θρησκευτικό τουρισμό. Για σκέψου το λίγο.

      Σ' ευχαριστώ και πάλι.

      Διαγραφή
    3. Βεβαίως και έχετε δίκιο.
      Πάντως εμείς θα τον οργανώσουμε κάπως καλύτερα και ποιοτικότερα από τις υπάρχουσες τακτικές των ταξιδιωτικών γραφείων και κυρίως στο σωστό πλαίσιο.

      Διαγραφή
  6. Τι όμορφες εκκλησιές έχει η Πόλη βρε αδερφέ...Και πόσο τυχεροι είμαστε που σε έχουμε και μας τις παρουσιάζεις! Αλλά και οι φίλοι συν-αναγνώστες πραγματικός θησαυρός γνώσεων!

    Σας ευχαριστώ πολύ όλους

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Γιώργο μου και τους χαιρετισμούς μου στην Θεσσαλονίκη.
      Να είμαστε όλοι υγιείς και γεροί και στόχος είναι κάποια μέρα να έχουν παρουσιαστεί στα ΧΑΜΠΕΡΙΑ όλοι οι ναοί και τα Αγιάσματα της Βασιλεύουσας.
      Ξέρω....υπάρχουν αρκετοί ακόμα, θα συνεχίσω να τους επισκέπτομαι και να συχνά να τους παρουσιάζω.

      Όσο για τους συναναγνώστες...έχεις απόλυτο δίκιο. Οι Χαμπεριώτες είναι μια διαδικτυακή όαση και είμαι περήφανος και χαρούμενος για όλους σας.

      Πολλούς χαιρετισμούς και θα τα ξαναπούμε σύντομα.
      Φιλικά
      Θοδωρής

      Διαγραφή
  7. Καλημέρα σε όλους τους συνταξιδιώτες των Χαμπεριών.Στην ευρύτερη περιοχή Σαρμασικίου, Εντιρνέκαπι,Σαλμάτομπρουκ,Βλαχερνών,Ξυλόπορτας,Μπαλατά,Φαναρίου και Τζιμπαλίου ,υπάρχουν πάρα πολλές Ρωμαίικες εκκλησιές ,[περισσότερες απο δώδεκα],τρανή απόδειξη οτι κάποτε στην περιοχή ανθούσε το ρωμαίικο στοιχείο.Δυστυχώς τις τελευταίες δεκαετίες οι Ρωμιοί εγκατέλειψαν την περιοχή λόγω της συνεχούς υποβάθμισής της.Την περιοχή εποπτεύει εκκλησιαστικά ο αξιέπαινος Επίσκοπος Συνάδων κ.Διονύσιος και έχει μονάχα έναν ιερέα.Για αυτό οι εκκλησιές λειτουργούνται εκ περιτροπής, κάποιες πιο συχνά κάποιες πιο σπάνια.Αν δεν υπήρχαν κάποιοι Συροορθόδοξοι ενορίτες,να γεμίζουν κάπως τις εκκλησίες της περιοχής η εικόνα που περιγράφει ο Θοδωρής[και που την έχω βιώση και προσωπικά πολλές φορές] θα ήταν ο απόλυτος κανόνας.Ευχαριστώ για την φιλοξενία.Τάσος.Θεσσαλονίκη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. ΘΕΡΜΑ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΣΟΥ Κ ΘΕΟΔΩΡΕ! ΚΡΥΦΟ ΜΕΡΑΚΙ Κ ΠΕΡΗΦΑΝΙΑ ΟΛΩΝ ΜΑΣ Η ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ ΜΑΣ ,ΘΕΟΣΚΕΠΑΣΤΗ ΠΟΛΗ! Ε Υ ΧΑ ΡΙ Σ Τ ΟΥ Μ Ε!!!! ΜΑΡΙΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα...Σε ευχαριστώ για την περιήγηση μέσα στην εκκλησία που μεγάλωσα...ο πατέρας μου ήταν κανδηλανάφτης απτο 1962 έως το 1970...Πήγα σχολείο στο Τζιμπαλί, απέναντι το οποίο κάποια στιγμή γκρεμίστηκε...

      Διαγραφή