Δευτέρα 25 Μαρτίου 2013

Στον Αθλητικό Σύλλογο και στην Αστική Σχολή Ταταούλων

Στην Πόλη κάθε συνοικία και γειτονιά έχει το δικό της μερίδιο στην Πολίτικη ιστορία. Ορισμένες περιοχές διαθέτουν όμως επιπλέον ενδοξότερο παρελθόν γεμάτο ζωντάνια, πολιτισμό και λαμπρές αναμνήσεις. Τα Ταταύλα είναι μία από αυτές τις συνοικίες και είχα την επιθυμία να ξαναβρεθώ εκεί για να επισκεφθώ την Αστική Σχολή καθώς και τον Αθλητικό Σύλλογο Ταταούλων. Από την μια πλευρά είναι πάρα πολύ λυπηρό να βλέπω την εξέλιξη των Ταταούλων μα από την άλλη όμως είναι τιμή μου να βρίσκομαι στα σημεία που χιλιάδες Ρωμιόπουλα καλλιέργησαν νού και σώμα και καθήκον μου να τα προβάλλω και να μοιραστώ τις εικόνες και τα συναισθήματά μου με όλους εσάς.
Πέρασα έξω από τον μαντρότοιχο της εκκλησίας του Αγίου Δημητρίου και βρέθηκα στον δοξασμένο Αθλητικό Σύλλογο Ταταούλων. Ο σύλλογος αρχικά ονομάζονταν Ηρακλής και ιδρύθηκε την εποχή που η Τουρκία δεν υπήρχε καν ως κράτος. Αυτό συνέβη από τους Μενέλαο Καροτσέρη και Γιασουμή Σκέντρη το έτος 1896! Στις μέρες μας είναι ακόμα ενεργός στα τμήματα μπάσκετ και γι'αυτό θεωρείται ο παλαιότερος αθλητικός σύλλογος ολόκληρης της Τουρκίας!

Ο σύλλογος γνώρισε επιτυχίες σε όλα τα αθλήματα με διακρίσεις και πρωταθλήματα. Κορυφαίες στιγμές δόξας αποτέλεσαν οι επιτυχίες των Μεσολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας το 1906 με τους Ολυμπιονίκες αθλητές του συλλόγου!
Οι Ολυμπιονίκες, αδερφοί Αλιμπράντη!
Το κτίριο που στεγάζεται ο Αθλητικός Σύλλογος
Μπορεί να έχει χάσει την αίγλη του παρελθόντος μα το σκοτεινό κτίριο έχει ακόμα ζωή
Το γήπεδο μπάσκετ του συλλόγου με το πανέμορφο ξύλινο ταβάνι
Στις Ρωμέικες δραστηριότητες τίποτα δεν ήταν μονοδιάστατο. Έτσι και στην περίπτωση του συλλόγου υπήρχε εκτός από αθλητική δραστηριότητα, πολιτιστικό έργο και κοινωνικές υπηρεσίες όπως π.χ. η οργάνωση Πυροσβεστικής Υπηρεσίας για την καταπολέμηση της μάστιγας των πυρκαγιών που τόσο ταλαιπωρούσαν τότε την Πόλη.

Δευτέρα 18 Μαρτίου 2013

Στον Άγιο Ταξιάρχη της Στένης

Οι εκκλησιαστικοί ναοί στην Πόλη είναι αρκετοί και απλωμένοι σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του λατρεμένου αυτού τόπου. Ορισμένοι από αυτούς είναι μεγαλειώδεις και προκαλούν δέος με την λαμπρότητά τους και άλλοι πάλι είναι ταπεινοί και μοναχικοί. Στην Ελλάδα πήγαινα σπάνια στην εκκλησία. Στην Πόλη όμως ένιωσα διαφορετικά και επισκέπτομαι τους ναούς όποτε ευκαιρώ. Μπορεί να τους επισκέπτομαι όλους με χαρά μα έχω μεγαλύτερη προτίμηση κυρίως σε μικρά, ταπεινά και κάπως "ξεχασμένα" εκκλησάκια. Ίσως γιατί έτσι θεωρώ ότι έρχομαι σε επικοινωνία, δίνω κουράγιο και ενισχύω ψυχικά τους μοναχικούς ανθρώπους που έχουν αναλάβει το έργο συντήρησης των ναών. Έτσι το πρόσφατο παγερό και βροχερό πρωινό επέλεξα να επισκεφτώ τον Άγιο Ταξιάρχη της Στένης.
Η είσοδος της εκκλησίας των Παμμέγιστων Ταξιαρχών
Το προάστιο της Στένης (İstinye) ονομάζονταν Σωσθένιο κατά την αρχαιότητα. Πιστεύεται ότι σε τούτο το σημείο οι Αργοναύτες έκτισαν ιερό προς τιμήν του Διός. Πάνω στο ιερό αργότερα χτίστηκε Μονή γνωρίζοντας μεγάλες δόξες.

Δευτέρα 11 Μαρτίου 2013

Αθλητικός Σύλλογος Πέρα

Η προσφορά του Ελληνισμού στην Πόλη είναι ανυπολόγιστη και περνά μέσα από σχεδόν όλα τα επίπεδα. Είτε εκπαιδευτικά, πολιτισμικά, οικονομικά, ανθρωπιστικά και ότι άλλο μπορείτε να σκεφτείτε....είτε μέσα από παραδόσεις και έθιμα, η Ρωμιοσύνη προσέφερε τα μέγιστα, πιάνοντας κορυφή. Φυσικά ο αθλητικός τομέας δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση και έτσι μέσα από την επαφή μου με την Ρωμιοσύνη είχα την χαρά να επισκεφτώ τον Αθλητικό Σύλλογο Πέρα και να γνωρίσω την ιστορία και τα κατορθώματά του.
Τα χρώματα του συλλόγου και το έμβλημα του
Ο Αθλητικός Σύλλογος Πέρα υπάρχει επίσημα από το 1923 μα η ανεπίσημη ιστορία του πηγαίνει ακόμα πιο πίσω στον χρόνο. Γύρω στο 1877 ο σύλλογος "Κλειώ" μετονομάστηκε σε "Ερμής" και αποτέλεσε έναν σημαντικό αθλητικό και πολιτισμικό κόμβο του Ελληνισμού της Πόλης. Κάποια μικρή περίοδο υπήρξε και η "Ελληνική Ομάδα Ποδοσφαίρου". Το 1922, στο αποκορύφωμα του τουρκικού εθνικισμού, οι δύο αυτοί συλλόγοι αναγκάστηκαν να σταματήσουν την δράση τους. Έτσι από τους ανθρώπους των δύο αυτών συλλόγων και κάποιον τρίτων προσώπων ξεπήδησε ο ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΕΡΑ, ο οποίος αργότερα ονομάστηκε υποχρεωτικά Beyoğlu Spor.
Όπως ο ΑΣΠ ιδρύθηκε μέσα από κάποιες αθλητικές ζημώσεις, έτσι και μέσα από αυτόν "γεννήθηκαν" αρκετές άλλες ομάδες. Φυσικά οι 2 γνωστότερες είναι η Α.Ε.Κ. και ο Π.Α.Ο.Κ. που ιδρύθηκαν από ανθρώπους που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την Πόλη εκείνες τις δύσκολες περιόδους.

Τρίτη 5 Μαρτίου 2013

Η άλλη πλευρά της Πόλης (της οικονομικής ανάπτυξης βεβαίως-βεβαίως)

Όλα αυτά τα χρόνια που γράφω για την Πόλη και την ζωή μου εδώ, όλα διακατέχονται από ένα θερμό και θετικό τρόπο γραφής και παρουσίασης. Αυτό συμβαίνει διότι είμαι γεμάτος θετική ενέργεια και η δική μου ζωή κυλά θαυμάσια, δίχως προβλήματα και ζόρια. Παρ'όλα αυτά δεν ζω σε γυάλα, μα παρατηρώ τα πάντα τριγύρω μου και τα ερμηνεύω με τον δικό μου τρόπο σκέψης. Τούτη είναι η πρώτη ανάρτηση που θα αναφερθεί με αρνητικό τρόπο για την ζωή στην Τουρκία και τα προβλήματα τόσο των Τούρκων μα και όσων μεταναστεύουν εδώ. Τούτη η ανάρτηση μιλά...για την άλλη πλευρά της Πόλης (της οικονομικής ανάπτυξης βεβαίως-βεβαίως).
Αφορμή στάθηκε το γεγονός ότι αρκετός κόσμος επικοινωνεί μαζί μου και ζητά πληροφορίες διότι επιθυμεί να μεταναστεύσει στην Τουρκία κυρίως για οικονομικούς και βιοποριστικούς λόγους.
Τα ΜΜΕξαπάτησης παρουσιάζουν μόνο μια μικρή πτυχή της Τουρκίας και προβάλλουν κυρίως την οικονομική της ανάπτυξη, μιλώντας με ενθουσιασμό για όλα όσα σπουδαία πετυχαίνει, σε αντίθεση με το αργοσβήσιμο της δικής μας πατρίδος. Να κάνω μια μικρή παρένθεση και να υπενθυμίσω ότι αναφέρομαι στα ίδια ΜΜΕ που χρόνια τώρα σας κορόιδευαν (και συνεχίζουν να το κάνουν), παρουσιάζοντας σας μια άλλη πραγματικότητα από την αληθινή και "δασκαλεύοντάς "μας για το πως θα μιλάμε, θα σκεφτόμαστε, θα καταναλώνουμε κ.λ.π.
Μια εικόνα από την άλλη Πόλη

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από τα εύκολα: Η άδεια παραμονής.
Η άδεια αυτή θεωρείται από τα πιό εύκολα ζητήματα του μετανάστη. Εγώ χρειάστηκε να περιμένω μόλις...5 μήνες! Βέβαια έχω μιλήσει με 20 Ελλαδίτες εδώ και ο καθένας μου είπε ένα διαφορετικό χρονικό διάστημα. Από δίμηνο εώς 8 μήνες. Ακόμα κι εγώ ο ίδιος επικοινωνούσα με τις αρμόδιες αρχές και ανάλογα ποιός σήκωνε το τηλέφωνο, μου έλεγε μια άλλη εκδοχή. Το ρεκόρ μου είναι 3 διαφορετικές πληροφορίες σε μία μέρα, στην ίδια υπηρεσία, στον ίδιο τηλεφωνικό αριθμό. Έτσι για να σπάμε πλάκα. Στην δική μου περίπτωση όφειλα να έχω και ένα ποσό των 4200 δολαρίων για να αποδεικνύεται ότι έχω να ζήσω για το ένα έτος που θα δικαιούμαι την άδεια παραμονής.
Πιθανόν όλοι οι άλλοι να έχουν να μιλήσουν για ένα άλλο χρηματικό ποσό ή ότι δεν χρειαζόνταν καθόλου. Πριν μερικές μέρες γνώρισα έναν Έλληνα φοιτητή που χρειάστηκε μεγάλη διαδικασία τόσο χρονικά όσο και γραφειοκρατικά για να αποκτήσει άδεια παραμονής και φοιτητικό πάσο, ενώ σε ένα κράτος της ΕΕ θα αρκούσαν 5 λεπτά. Δεν μπορώ να σας πώ περισσότερα γιατί είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν εκατοντάδες διαφορετικές εκδοχές όσον αφορά την άδεια παραμονής.

Δεν είναι και τρελό να πούμε ότι πολλοί από εμάς σε τέτοια γειτονιά πρωτομείναμε
Το θέμα της στέγασης μπορεί να αποδειχτεί μεγάλος πονοκέφαλος.

Κυριακή 3 Μαρτίου 2013

Ιστός, ο ρωμέικος εκδοτικός οίκος της Πόλης

Πάει κάμποσος καιρός από όταν γνώρισα τον κύριο Μπενλισόι στην βιβλιοθήκη του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Εκείνο το πρωινό, εκτός των άλλων, είχα την τιμή να πάρω από αυτόν και ένα μικρό δωράκι. Φεύγοντας μου έδωσε ένα βιβλίο, λέγοντάς μου: "Αυτό το βιβλίο, είναι από τον εκδοτικό οίκο που ανοίξαμε". Τότε ήταν η πρώτη φορά που άκουσα για τον Ιστό. Ήρθε λοιπόν η στιγμή να επισκεφτώ τα γραφεία του Ιστού και να γνωρίσω μερικούς από τους ανθρώπους που έχουν αναλάβει το σπουδαίο έργο της εκδοτικής αναβίωσης της Ρωμιοσύνης.
Το σήμα του Ιστού
Το πρώτο βιβλίο του Ιστού που διάβασα και αποτελεί το πρώτο μυθιστόρημα της Ρωμιοσύνης που εκδίδεται ύστερα από 40 χρόνια!
Βρήκα το κτίριο που στεγάζεται ο οίκος στο Karaköy και ανεβαίνοντας τους ορόφους, συλλογίστηκα πόσο άψογα ταιριάζει το κτίριο στον Ιστό. Ακόμα και η είσοδος του παλαιού κτιρίου, τα μαρμάρινα φαρδυά σκαλιά με τις σιδερένιες σκαλωσιές και οι μεγάλοι διάδρομοι στους ορόφους μου φέρνουν στον νού την Ρωμιοσύνη του χθές που συναντά την Ρωμιοσύνη του σήμερα και του αύριο.
Η είσοδος με τους κίονες και την όμορφη διακόσμηση της πόρτας
Πλατυά μαρμάρινα σκαλιά, όπως φτιάχνονταν άλλοτε
Το πρώτο πρόσωπο που γνώρισα ήταν η Άννα-Μαρία που με το ζεστό και φιλικό της πρόσωπο με προιδέασε για το κλίμα που επικραττεί στον Ιστό. Έπειτα γνώρισα τον Φοίβο που χαμογελαστός μου σύστησε και τον Seçkin.