Κυριακή 29 Ιουλίου 2012

Η Πόλη που αλλάζει

Μέσα από τις περιπλανήσεις στην απέραντη Πόλη μου δίνεται η ευκαιρία όχι μόνον να την εξερευνήσω, να την θαυμάσω και να ταυτιστώ μαζί της αλλά και να προβληματιστώ για το παρόν και το μέλλον της.
Όλα αλλάζουν αργά μα σταθερά στο πέρασμα των δεκαετιών ή και των αιώνων. Αυτό είναι βέβαιο. Το ζήτημα που προκύπτει είναι πρός ποιά κατεύθυνση δείχνουν οι αλλαγές αυτές.
Στην περίπτωση της Πόλης οι προβληματισμοί είναι αρκετοί διότι σέβομαι αυτή την πόλη, την αγαπώ και σαν να είναι ένας ζωντανός οργανισμός, θέλω πάντα το καλό της. Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας αυτούς τους προβληματισμούς μου για την Πόλη...την Πόλη που αλλάζει.
Η Πόλη δεν είναι μόνο τα παράλια του Βοσπόρου με τα ανεκτίμητα αρχοντικά, το Πέραν όπου χτυπά η καρδιά της πόλης ή ο δρόμος Bağdat που βρίσκονται τα μοντέρνα πολυεθνικά μαγαζιά κ.οκ.. Υπάρχουν και ιστορικές γειτονίες που στις μέρες μας είναι φτωχικές και ξεχασμένες ακόμα και από τον ίδιο τον χρόνο. Κανείς δεν επιθυμεί να βλέπει ξεχαρβαλωμένα ερείπια να στέκουν σαν φαντάσματα γεμάτα παρακμή. Από την άλλη είμαι πεπεισμένος ότι η οικοδομική εκμετάλλευση από τους μεγαλοκαρχαρίες εργολάβους δεν είναι η κατάλληλη λύση. Και αυτό διότι δεν υπάρχει κανένας σεβασμός στην ιστορία και την σημαντικότητα τούτου αυτού του τόπου. Εκεί που ακόμα και στις μέρες μας στέκουν ξύλινες παράγκες, σύντομα θα ξεπηδήσουν 20όροφες πολυκατοικίες και τεράστια εμπορικά κέντρα. Η φυσιογνωμία της ιστορικής Πόλης θα μετατραπεί αργά μα σταθερά σε απρόσωπη τσιμεντούπολη.
Από την μία μεριά οι ουρανοξύστες ξεπηδάνε σαν μανιτάρια...
...αλλοιώνοντας την φυσιογνωμία της Πόλης...
...και από την άλλη μεριά η εξαθλίωση στις φτωχογειτονιές...
...με τις ξεχαρβαλωμένες παράγκες
Η, σκόπιμη ή μή, γκετοποίηση περιοχών φιλέτων στην Πόλη έχει δημιουργήσει μια περίεργη κατάσταση και η Πόλη σιγά-σιγά μετατρέπεται σε ανεξέλεγκτο κερδοσκοπικό εργοτάξιο.

Τετάρτη 25 Ιουλίου 2012

Ποδηλατική περιπλάνηση στην Χάλκη

Ένα από τα μειονεκτήματα στην Πόλη για 'μένα είναι η δύσκολη πρόσβαση σε χώρους άθλησης και γυμναστικής. Μπορεί η Πόλη να διαθέτει αρκετό πράσινο και πολλά σημεία που μπορεί κανείς να περπατήσει ή να αθληθεί, μα από την μία ο υπερπλυθησμός της Πόλης και η τεράστιες αποστάσεις αποτελούν κάποιες φορές αντικίνητρο. Είμαι ακόμα συνηθισμένος στις υποδομές της κεντρικής Ευρώπης που ο αθλητισμός αποτελεί τρόπο ζωής, πάμφθηνο μέσο ενασχόλησης και δε χρειάζεται κανείς παρά να βγεί ώς την γωνιά του σπιτιού του για να αθληθεί. Στην Πόλη ή θα πρέπει να πάρω συγκοινωνίες για να βρεθώ σε κάποιο κατάλληλο μέρος ή θα πρέπει να γυμναστώ στους μεν απέραντους δε ασφάλτινους παραλιακούς δρόμους, προσπαθώντας συνάμα να αποφεύγω τους δεκάδες περαστικούς περπατητές και επίδοξους σέφ-ψήστες που στήνουν παντού τις υπαίθριες ψησταριές τους.
Υπάρχει βέβαια και μιά άλλη εναλλακτική λύση: Πρωινό ξύπνημα και γυμναστική με ποδήλατο σε κάποιο από τα Πριγκηπονήσια! Ήταν η κατάλληλη ευκαιρία να επισκεφτώ ξανά την Χάλκη, που την έχω παραμελήσει κάπως, να βγάλω μερικές φωτογραφίες, προσπαθώντας να αποθανατίσω λίγο από την αρχοντιά της, μα και να επισκεφτώ την περίφημη Θεολογική Σχολή της. Πρωί-πρωί, πήρα το καραβάκι μου, αποβιβάστηκα στην Σκάλα, νοίκιασα το ποδηλατο μου μερικές δεκάδες μέτρα από την προβλήτα και η ποδηλατική περιπλάνηση στην Χάλκη είχε κιόλας ξεκινήσει.
Πριγκηπονήσια ομορφιά σε ρόζ αποχρώσεις
Προτού ξεκινήσω για τα καλά, έκανα μια στάση στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου, που ήταν δυστυχώς κλειστή. Η πόρτα του Αγιάσματος της Αγίας Παρασκευής ήταν όμως ανοιχτή και έτσι άναψα το κεράκι μου και έκανα την προσευχή μου προτού ξεχυθώ σαν σίφουνας στα περικόκλαδα δρομάκια της Χάλκης.

Πέμπτη 19 Ιουλίου 2012

Ολάκερη η Τουρκία στα πόδια μου

Την πρώτη φορά που βρέθηκα στην Πόλη, η Ντουίγκου μου είχε πεί το ρητό: Άν δείς όλη την Πόλη, είναι σαν να έχεις δεί ολάκερη την Τουρκία. Το ρητό αυτό, χρησιμοποιείται φυσικά σαν μεταφορά για να καταδείξει τις τεράστιες αντιθέσεις που υπάρχουν στην αχανή Πόλη. Τόσο από άποψη ομοιομορφίας και αισθητικής όσο και από πληθυσμιακή έννοια. Και πράγματι η Πόλη είναι γεμάτη αντιθέσεις και τεράστια ποικιλία σε πάρα πολλούς τομείς. Είναι το συνχωνευτήρι των λαών, των θρησκειών, των πολιτισμών και των παραδόσεων. Στην δική μου καρδιά είναι σαν το κέντρο του κόσμου ολόκληρου.
Μετά την σημερινή μέρα, συνηδειτοποίησα ότι η Πόλη δεν παρουσιάζει μόνο μεταφορικά εικόνες από την Τουρκία αλλά και κυριολεκτικά. Ένας περίπατος στο Miniatürk μου έδωσε την ευκαιρία σε λίγες μόνο ωρίτσες να έχω όλη την Τουρκία στα πόδια μου.
Η Αγιά-Σοφιά και το Μπλέ Τζαμί, εκεί που η μεγαλοπρέπεια συναντά το αρχιτεκτονικό θαύμα
Το Μίνιατουρκ είναι στην ουσία ένα πάρκο με έκταση περίπου κάτι παραπάνω από δύο γήπεδα ποδοσφαίρου και περιλαμβάνει περίπου 120 μινιατούρες από όλα τα ξεχωριστά αξιοθέατα, μνημεία, ναούς και ιδιαίτερα κτίρια που βρίσκονται στο έδαφος της Τουρκίας. Η ξενάγηση στον χώρο του Μίνιατουρκ είναι πολύ απλή. Όταν αγοράσει κάποιος το εισιτήριο, επιλέγει και την γλώσσα ξενάγησης. Μπορεί να μην βρίσκονται όλες οι γλώσσες στην λίστα επιλογών αλλά με τις 6-7 επιλογές που υπάρχουν, βολεύεται και με το παραπάνω. Δίπλα σε κάθε μινιατούρα υπάρχει και ένα φωτοκύτταρο που όταν έρθει σε επαφή με το barcode του εισιτηρίου, ακούγονται οι απαραίτητες πληροφορίες στην γλώσσα προεπιλογής. Απλό, τεχνολογικά έξυπνο, δίχως κόστος ανθρωπίνου δυναμικού και επιπλέον δίχως να σπαταλιέται άσκοπα χρόνος, μιας και επιλέγεις εσύ ο ίδιος για ποιά μινιατούρα θα ήθελες να ακούσεις πληροφορίες.
Το φωτοκύταρο σκανάρει το εισιτήριο και η ξενάγηση ξεκινά

Παρασκευή 6 Ιουλίου 2012

Οι ανακαινίσεις των εκκλησιών της Χαλκηδόνας

Τους τελευταίους μήνες έχω νοιώσει ανάμεικτα συναισθήματα σε κάποιες από τις εκκλησιαστικές μου επισκέψεις. Και αυτό γιατί συναντώ κλειστές πόρτες λόγω ανακαινίσεων. Γράφω για ανάμεικτα συναισθήματα καθώς εκ πρώτης στιγμής υπάρχει μια μικρή απογοήτευση. Δεν είναι και λίγο πράγμα να διασχίζω ολάκερη την Πόλη, ψάχνοντας αρκετές φορές στα τυφλά, και αφ'ότου βρώ την εκκλησία να μην μπορώ να μπω μέσα, να ανάψω ένα κεράκι και να τραβήξω μερικές φωτογραφίες για τις ανάγκες του Μπλόγκ. Υπάρχουν και περιπτώσεις όπου την έχω ''πατήσει'' διπλά, όπως για παράδειγμα στην Παναγία στο Κοντοσκάλι. Δυό φορές έφτασα ως εκεί μα η ανακαίνιση ακόμα συνεχίζεται. Άντε να δούμε ως πότε...
Από την άλλη πλευρά χαίρομαι να βλέπω αυτούς τους ξεχωριστούς ναούς να συντηρούνται, έτσι ώστε να μην υποκύψουν ολοκληρωτικά στην φθορά της υγρασίας και του χρόνου.
Σήμερα βρέθηκα στην αγορά του Kadıköy και πέρασα έξω απο την Αγία Ευφημία. Ευχάριστη έκπληξη, διότι οι πόρτες της ήταν ανοιχτές. Όσες φορές κατά το παρελθόν είχα βρεθεί εκεί, ήμουν άτυχος. Η ατυχία βέβαια συνεχίστηκε γιατί λόγω ανακαίνισης δεν επιτρέπονταν η είσοδος στην εκκλησία. Ο...κάπως αυστηρός...φύλακας δεν με άφησε ούτε να βγάλω μερικές φωτογραφίες απο το Άγιασμα και τον αυλόγυρο. Δεν πειράζει...σκέφτηκα, καλή καρδιά και συνεχίζουμε την περιπλάνηση.
Η είσοδος της Αγίας Ευφημίας στην Χαλκηδόνα
Εκείνη την στιγμή το έβαλα πείσμα να επισκεφτώ μια εκκλησία. Ήξερα πως κάπου στο Kadıköy υπάρχει και η εκκλησία της Αγίας Τριάδας. Άρχισα το περπάτημα και το ψάξιμο και ύστερα απο κάμποση ώρα στάθηκα τυχερός. Το σκέπασμα των δέντρων στην ανατολική πλευρά της δεν στάθηκε ικανό να με σταματήσει.
Η Αγία Τριάδα αρχικά καλά κρυμμένη πίσω απο το πράσινο,μα όχι αρκετά για πεζοπόρους σαν κι εμένα

Κυριακή 1 Ιουλίου 2012

Τα μεζεδάκια της πεθεράς

Το να προσπαθήσει να μιλήσει κανείς για την πεθερά του είναι κάποιες φορές μια ''λεπτή'' και ίσως δύσκολη υπόθεση. Όταν μάλιστα τυγχάνει να είναι και τουρκάλα τότε τα πράγματα μπορούν να εξελιχθούν ακόμα δυσκολότερα. Είναι η διαχρονική φήμη και η ΄΄ικανότητα΄΄ της τουρκάλας πεθεράς να βάζει τα ζευγάρια σε δοκιμασίες και να προσθέτει μεγάλες δόσεις αλατοπίπερου στην καθημερινότητα του ανδρόγυνου. Ορισμένες φορές μάλιστα οι δόσεις είναι τόσο μεγάλες που το πιάτο, δηλαδή η συζυγική ζωή πάει απευθείας στον κάδο με τα σκουπίδια.
Ευτυχώς στην δική μου ζωή είναι όλα διαφορετικά. Βρήκα την χρυσή τομή ανάμεσα σε σεβασμό, αγάπη μα και κατάλληλη διπλωματία και δυναμισμό. Η Kaynana μου δηλ. η πεθερά μου φαίνεται πως εκτιμά σε εμένα εκτός των άλλων αυτές τις ικανότητες μου μα και τον τρόπο που την χειρίζομαι και όσες φορές την επισκέπτομαι το αποδεικνύει με την περιποίησή της. Εξυπακούεται ότι η περιποίηση αυτή περιλαμβάνει και φαγητό......πολύ φαγητό. Πως θα μπορούσε άλλωστε να είναι διαφορετικά με έναν μέγα γευσιγνώστη γαμπρό;;;
Πρωινό δε κάνω ποτέ μα αν πρόκειται για Sucuklu Yumurta ενδίδω αμέσως
Σε πρωινές επισκέψεις με καλομαθαίνει με Sucuklu yumurta. Το τουρκικό λουκάνικο είναι η αδυναμία μου και το έχω εντάξει ήδη σε πολλές απίθανες δικές μου συνταγές. Και φυσικά δεν έχω γνωρίσει ως τώρα κάποιον που να αντιπαθεί την ''γεμάτη'' και πικάντικη γεύση του.
Για τις μεσημεριανές ώρες λαχταριστοί Πολίτικοι γιαπράκ-σαρμάδες με συνοδεία μπυρίτσας
Sigara böreğı....και τα μυαλά στα κάγκελα